Het nieuwe zorgplan van Minister Schippers. Wat houdt het in?

Afgelopen vrijdag presenteerde minister Schippers haar nieuwe zorgplan. Dit plan is een alternatief voor haar vorige plan dat in december niet door de Eerste Kamer kwam. Wat zijn de belangrijkste punten uit het nieuwe plan van Minister Schippers? We zetten ze op een rijtje. 

Eigen risico

– Er komen polissen met een lager verplicht eigen risico (dan de huidige 375 euro) als door de verzekerde gebruik wordt gemaakt van gecontracteerde aanbod van de verzekeraar. Dat is aantrekkelijk voor mensen die hun eigen risico denken op te maken omdat zij veel zorg nodig hebben.

– Voor verzekeraars moet het aantrekkelijker worden om ook zogenoemde naturapolissen (waarbij alleen zorgverleners waarmee een contract is aangegaan worden vergoed) te gaan aanbieden, zodat er meer zorg via contracten wordt ingekocht. Dat moet kosten besparen.

Selectie

– Verzekeraars met veel verzekerden die chronisch ziek zijn, of om andere redenen hoge zorgkosten hebben, worden hiervoor in het nieuwe plan beter beloond. Het idee is dat de verzekeraars die duurdere zorg goedkoper gaan inkopen, zodat ze er uiteindelijk meer aan kunnen verdienen. Hoe minister Schippers dit in het nieuwe plan gaat vormgeven, is nog onduidelijk.

– Marketingtrucs van zorgverzekeraars om gezonde, jonge verzekerden aan te trekken worden onderzocht en mogelijk verboden. Verzekeraars willen graag jonge, gezonde klanten, omdat deze nauwelijks kosten maken. Steeds vaker richten reclames van verzekeraars zich nadrukkelijk op deze jonge doelgroep.

Ziekenhuizen & Kwaliteit

– Ziekenhuizen en andere zorgaanbieders die zonder contract met een zorgverzekeraar werken, worden financieel ‘gestraft’ als ze meer behandelingen uitvoeren dan afgesproken.

– De prestaties van ziekenhuizen bij de behandeling van 30 vastgestelde aandoeningen worden naast elkaar gelegd om patiënten en zorgverzekeraars inzage te geven in de kwaliteit. Tot op heden heeft de patiënt nauwelijks inzicht in de kwaliteit van de ziekenhuizen. Ook de tarieven van behandelingen zijn niet openbaar voor de patiënt, maar dit wordt door de minister nog niet meegenomen in het zorgplan.

– Er worden 300 richtlijnen door het Kwaliteitsinstituut opgesteld waar ziekenhuizen en andere behandelaars zich aan moeten houden.  Door meer zaken op grote schaal standaard te regelen, worden kosten bespaard.

GGZ

– Ook de GGZ moet gaan standaardiseren. Binnen twee jaar moeten ze bepaalde behandelingen hebben gestandaardiseerd. Behandelaars moeten hetzelfde omgaan met dezelfde soorten patiënten. Doen ze dit niet, dan wordt het opgelegd door het Kwaliteitsinstituut.

– De GGZ-instellingen worden aan strengere kwaliteitseisen onderworpen en moeten inzage geven in de resultaten van hun behandelingen van patiënten.

– GGZ-instellingen krijgen pas betaald als ze de behandeling van een patiënt in samenwerking met de huisarts of andere ‘reguliere’ zorgverleners hebben opgezet.

Informatievoorziening

– Verzekeraars moeten voor het eind van het jaar bekendmaken waar ze voor het volgende jaar zorg hebben ingekocht. Mensen kunnen zo beter selecteren bij welke verzekeraar ze verzekerd willen zijn, hoe duur hun polis is en bij welke behandelaars ze waarvoor terecht kunnen. Ook hebben ze dan nog tijd om te kijken naar de kwaliteit van de ingekochte zorg. De afgelopen jaren was er steevast veel gedoe rond de informatievoorziening van verzekeraars.

Overige voorstellen

– Verzekerden krijgen via een inspraakorgaan invloed op welke zorg hun zorgverzekeraar gaat inkopen. Hoe de minister dit in de praktijk gaat mogelijk maken, is nog onduidelijk.

– Huisartsen en andere individuele zorgverleners, die nu vaak alleen staan bij hun onderhandelingen met de ‘grote’ verzekeraars, worden door de overheid geholpen. Ze krijgen hulp om met een verzekeraar over de inhoud en de kwaliteit van een pakket te praten in plaats van vooral over geld. Nu hebben vooral ‘kleine’ medische beroepsgroepen, zoals bijvoorbeeld logopedisten, vaak het gevoel in een eenzijdige onderhandeling een wurgcontract voorgeschoteld te krijgen.

– Bij innovatieve behandelingen of een nieuwe aanpak van patiëntenzorg krijgen zorgverzekeraars en zorgaanbieders juist meer vrijheid om met elkaar afspraken te maken.

Laatste update op 18 oktober 2021 – 16:00 door Daan.